- piec
- I.1. Komuś się żyje, jest jak u Pana Boga za piecem «komuś się żyje wygodnie, bezpiecznie»: Przedtem żyło nam się w miasteczku jak u Pana Boga za piecem. Front był hen, hen, za siódmym stepem, za siódmym Uralem. M. Pankowski, Fara.2. pot. Ktoś (jest) (duży, wielki, potężny itp.) jak piec «ktoś jest bardzo duży, bardzo gruby»: (...) przypomniał sobie, że istotnie pracuje w kuchni jakaś Kostrzewowa, baba jak piec, czerwona na gębie i wyszczekana jak mało kto. M. Ławrynowicz, Diabeł.3. żart. Pojechać, pójść itp. trzy, cztery mile za piec «nigdzie nie pojechać, nie pójść»4. Zacząć, rozpocząć coś od pieca «zacząć, rozpocząć coś od samego początku»: – W szkole dzisiaj była draka, wiesz? Między panią Chrzanowską a Heńkiem Królikiem. – O co? – Jak by ci tu powiedzieć? – zastanowił się Jasiek. – Musiałbym zacząć od pieca. – No więc zacznij od pieca. K. Siesicka, Fotoplastykon.5. Z niejednego pieca chleb jeść, jadać «mieć duże doświadczenie życiowe»: Wyglądasz na starego i doświadczonego służącego, który z niejednego pieca chleb jadał. T. Małyszek, Kraina.Coś (jest, wyszło) prosto z pieca zob. prosto 1.Cztery kąty a piec piąty zob. kąt 3.Grzać, wygrzewać kości, gnaty przy piecu zob. kość 5.Spaść, lecieć, polecieć z pieca na łeb zob. łeb 7.II.Coś piecze kogoś jak ogień, żywym ogniem zob. ogień 1.Kurczę pieczone zob. kurczę.
Słownik frazeologiczny . 2013.